Joyce Zamora

TLE - 1B 

You RICH ,  Me POOR

MAYAMAN ka ! MAHIRAP ako!

SHIT ka!! PUTA ako !!!

Friendship is a happy thing.It makes us laugh.

It makes us sad. It makes us cry.

It makes us seek the reason why.

It makes us give. Above all else it make us LIVE .

Ang masarap na feeling pag may mga kaibigan ka , you don’t need to face the problem with yourself .Sabi nga ng iba diba true friends ay nagdadamayan. Mayaman man yan o kinakapos lagi . Karamihan nga mas Masaya pag kasama barkada nila , yung tipong mga bagay na hindi mo magawa sa loob ng bahay niyo , dahil sa magagalit ang magulang mo , eh nagagawa mo na pag kasama sila . Mapa-masama man yan o hindi .

Change topic muna tayo . siguro nagtataka ka , sino ba ko para basahin mo ang sinulat ko?.Estupidyante din ako tulad mo. Ang Hindi ko lang masasabi eh kung nakakarelate o makakarelate ka sa ikukwento ko .Bahala na nga!

Commuters ka rin siguro gaya ko , nakasakay ka na rin siguro sa LRT at MRT . Madalas dun ako sumasakay bago at pagkatapos ng klase ko. Sobrang sikip diba ? Kulang na nga lang ma-Putang ina mu na!.

Bakit kaya hanggang sa loob ng LRT at MRT may discrimination pa rin? Pag matangkad ka ayos ka! Pero pag maliit ka tinatapak-tapakan ka na lang !.Pesteng buhay yan.

Naranasan mo na rin sigurong pumunta sa party? Hindi yung niyaya ka ng mga dabarkads mo sa kapit-bahay nyo tapos ang sabi “let’s do the parte-parte sa pambili”. (hahaha!) what I really mean about party is yung may mamahaling alak, inumin ,pagkain ,magaganda at bonggang kasuotan. Yung tipong pag niyaya ka nila sa party na yan , eh para ka na rin tumalon sa tulay dahil sa hindi ka makasunod sa lifestyle at English nila ! Nosebleed nga diba.

Lahat tayo may karanasan na kakaiba, pero wala tayong magawa kundi tanggapin na nangyari sa atin yun. Pero ano mang katayuan natin sa buhay, lahat tayo may karapatan pa rin, na piliin kung anu ang gusto nating mangyari sa buhay natin.

Ang hirap lang sa mga Pilipino ngayon, mapagpanggap! Nag aastang mayaman. Kinakahiya ang pagiging mahirap.

Pinagmamalaki ko na mahirap ako, na nag aaral ako sa gobyernong kolehiyo. Pero hindi ibig sabihin nun eh habang buhay na akong nakatali sa katayuan kong yun. Mas masarap maging inspirasyon sa buhay na naging mahirap ka, nakaranas ka ng hirap bago ka umunlad. Hindi tulad ng mag pinanganak ng mayaman pero bandang huli dun nkaranas ng paghihirap.

Ang hirap kasi sa punyemas na bansa natin, corrupt! Mahirap ! At unang una sa lahat mga mandurugas. Kailan ba mawawala ang utang ng ating gobyerno? Para kasunod nun eh umasenso ang mga taong mahirap na patuloy parin naghihirap sa lumulubhang kalagayan natin ngayon.

Tumingin at magbasa ka ng pinulot-pulot lang na dyaryo sa tabi-tabi. Puro corruption ang mababasa mo , krimen , kalamidad , mga away ng mga sosyal. Paano sa mga susunod pang mga taon , susunod pang henerasyon? Pagkamulat nila sa mundong ito , papayag ba kayong may utang na sila sa gobyerno ?

Kaya minsan nakakaawa ang mga batang , bata pa lang nakaranas na ng hirap, pang aabuso dahil sa katakot na takot na buhay dito sa mundo. Minsan naisip ko , bakit kaya sila binigay ng ama ? kung maghihirap lang sila pag silang pa lang nila. Dahil sa hirap ng buhay , walang makain . walang masilungan at matulugan na komportable. Walang maayos na damit . Walang perang pampaaral sa kanila. Diba ? samantalang ang iba nagpapakasasa sa pera ng iba! Naglulustay ng pera sa mga walang kwentang bagay. Nakahiga sa malambot na kama . Kumakain sa mamahaling restaurant.At nagbibingi-bingian sa pangagailangan ng iba.

Paano sa susunod na taon? Paano pag may mga anak na rin tayo ? May maiiwan pa ba sa mga anak natin? Mararanasan din ba nila ang naranaan natin ngayon ? Minsan, kahit masakit sa atin na isipin,naisip pa rin natin, na kawawa ang mga susunod na henerasyon. Sasabihin sa kanila sila ang pag-asa ng bayan. Isisisi ang mga bagay na nagawa ng naunang kabataan. Ilalagay sa posisyong wala silang kamalay-malay.

Sana ang buhay natin maging kagaya ulit ng dati. Walang gadgets, wala pang technology, no cellphones , kasi kung kailan mas madali ng maki pag komunikasyon sa iba eh para mas mahirap pa ngayon. Busy na ang mga tao sa mga social networks.

Sana yung patuloy parin na umaasa ang iba na tama pa rin si Rizal na “ang kabataan ang pag-asa ng bayan”. Sabi kasi ng iba ang mga kabataan ang sakit sa lipunan natin ngayon.

Alam ko mahirap tanggapin pero totoo. Naniniwala ako na mas masipag ang kabataan noon, sa kabataan ngayon. Utusan ka nga lang ng nanay mo na mag hugas ng pinggan eh hindi mo man lang mabitiwan ang hawak-hawak mong cellphone. Maistorbo ka nga lang ng konti ikaw pa ang galit. Akalin mo yun? Dahil lang sa may katext ka , babastusin mo ang magulang mo. Diba , what a nice shit!

Alam mo may pagkakataon pa naman tayo para magbago, eh yun lang kung ayaw mong magbago. Wala namang pumipilit sayo . Buhay mo pa rin yan. Pero sa mga gustong magbago, Put God First . Alam ko mahirap magbago. Kaya nga unahin mu muna si Kristo sa buhay mo . when days comes hindi mo napapansin , iba ka napala, na marunong ka na palang makisimpatsya sa nararanasan ng iba. Na mas masarap pala na paglingkuran ang mga magulang mo habang buhay pa , hindi yung sinasayang mo ang oras mo sa mga taong hindi naman alam talaga kung ano ang tunay na makakapag papasaya sayo.

Ang mga kaibigan na meron ka ngayon , mawawala din yan. Subukang mong wag ilibre mga yan. Makikita mo na lang iniisnab ka na lang. Ang mga hindi tunay na kaibigan ay parang lifestyle din yan , kumukupas. Kungbaga sa damit, namamantsahan. Kumbaga sa pitaka, nabubutas paminsan-minsan.

Sabi nga sa I LIKE YOU JUST BECAUSE ni Albert J. Rimeth,No one can go through life without Friends. Syempre in life mas Masaya nga naman na sa bawat hirap at sarap ng nararanasan mo eh may matatawag kang kaibigan na dadamay sayo.

Siguro ang sarap isipin kung magiging maayos lang ang takbo ng gobyerno natin ngayon. Ang mga mahihirap , mararanaan makakain ng masasarap. Ang mga walang magulang na mga bata magiging Masaya dahil hindi nila kailan na maging malungkot sa pagkawala ng magulang nila dahil may mga taong kayang makapagpasaya sa kanila na higit pa sa kaya ng mga tunay na magulang nila.

Alam mo na ba kung ano pinupunto ko?

Ito lang naman ang gusto ko , maging mabuti tayong miyembro ng lipunan. Wag na tayong dumagdag sa problema ng lipunan. Maging mabuti tayong nilalang . Maging mabuting anak at kaibigan.

Para gaano man kahirap ang buhay ngayon atleast magiging Masaya pa rin tayo sa tulong ng mga taong nagmamahal satin.

Ayahan mo na ang mga kaibigan mong sa una lang magaling. Ipanalangin mo na lang na dumating yung araw na mag sisisi sila na hinayaan nilang mawala ang isang kaibigan na dadamay sa kanya sa hirap man o saya. 

Reference

Carla Mae Caladiao – New Era University

Archie Leona – BSME student in Earist

John Mark Mercado- CIT student in EARIST